Yapılan soruşturma ve toplanan delillerden davacı-davalı kocanın kadının hamileliğiyle ilgilenmediği, fiziksel şiddet uyguladığı, evden kovduğu ve ev işlerine sürekli müdahale ettiği, davalı-davacı kadının ise hakaret ettiği, eşini tırmaladığı, davacı-davalı koca boşanmaya neden olan olaylarda daha ziyade kusurlu ise de davalı-davacı kadının boşanmaya karşı çıkmasının hakkın kötüye kullanılması olduğu anlaşılmaktadır. Bu halde taraflar arasında ortak hayatı temelinden sarsacak derecede ve birliğin devamına imkan vermeyecek nitelikte bir geçimsizlik mevcut ve sabittir. Olayların akışı karşısında davacı-davalı koca da dava açmakta haklıdır. Bu şartlar altında eşleri birlikte yaşamaya zorlamanın artık kanunen mümkün görülmemesine göre, davacı-davalı kocanın boşanma davasının da kabulü ile boşanmaya (TMK md. 166/2) karar verilecek yerde, yetersiz gerekçe ile davanın reddi doğru bulunmamıştır.
Diyarbakır Boşanma/Velayet Davası Avukatları : Av. Rozerin ARSLAN & Av. Muhammet Polat İÇTEN
