Taraflar arasındaki “boşanma” davasından dolayı yapılan yargılama sonunda; Mersin 2. Aile Mahkemesince davanın reddine dair verilen 11.10.2012 gün ve 2010/1393 Esas, 2012/695 Karar sayılı kararın incelenmesi davacı vekili tarafından istenilmesi üzerine, Yargıtay 2. Hukuk Dairesinin 02.10.2013 gün ve 2013/9241 Esas, 2013/22607 Karar sayılı ilamı ile;
(…Yapılan soruşturma ve toplanan delillerden; tarafların karşılıklı olarak evlilik birliğine ilişkin görevlerini yerine getirmedikleri davalının sürekli olarak eve geç geldiği, çocuklarının maddi ihtiyaçlarını karşılamadığı, davacının ise ev işlerini yapmadığı, çocuklarıyla yeterince ilgilenmediği, davacının kocasına ” salak manyak” şeklinde sözler söylediği, davalının ise ortak konutu terkettiği anlaşılmaktadır. Bu halde taraflar arasında ortak hayatı temelinden sarsacak derecede ve birliğin devamına imkan bırakmayacak nitelikte bir geçimsizlik mevcut ve sabittir. Gerçekleşen olaylar karşısında davacı, dava açmakta haklıdır. Bu şartlar altında eşleri birlikte yaşamaya zorlamanın artık kanunen mümkün görülmemesine göre, boşanmaya karar verilecek yerde yetersiz gerekçe ile davanın reddi doğru bulunmamıştır…)
gerekçesiyle bozularak dosya yerine geri çevrilmekle yeniden yapılan yargılama sonunda, mahkemece önceki kararda direnilmiştir.
HUKUK GENEL KURULU KARARI
Hukuk Genel Kurulunca incelenerek direnme kararının süresinde temyiz edildiği anlaşıldıktan ve dosyadaki kağıtlar okunduktan sonra gereği görüşüldü:
Tarafların karşılıklı iddia ve savunmalarına, dosyadaki tutanak ve kanıtlara, bozma kararında açıklanan gerektirici nedenlere göre, Hukuk Genel Kurulunca da benimsenen Özel Daire bozma kararına uyulmak gerekirken, önceki kararda direnilmesi usul ve yasaya aykırıdır.
Bu nedenle direnme kararı bozulmalıdır.
SONUÇ: Davacı vekilinin temyiz itirazlarının kabulü ile direnme kararının Özel Daire bozma kararında gösterilen nedenlerden dolayı BOZULMASINA, istek halinde temyiz peşin harcının yatırana geri verilmesine, 09.12.2015 gününde oybirliği ile karar verildi.
